Malinowy dom

Jeśli ktoś sobie wyobraża, że jesień to tylko piękne kolory i krajobrazy to bardzo się myli! Jak się ma kawałek ogrodu to jesienią trzeba strrrrrasznie ciężko pracować!!!

Np. zbierać te wszystkie liście, które nieustannie spadają z drzew.

Jak już się zbierze duża KUPA liści to oczywiście trzeba ją do wora zapakować i wyrzucić. Nie wiem czemu, ale moje dzieci ciężko nakłonić do współpracy w tym wypadku.

Coby się za bardzo nie denerwować - trzeba iść na spacer :)

Otóż wspomniany brzuszek, którego właścicielką jest Natalia - niejednokrotnie staje się celem ataków obojga rodziców, babci, wujka, cioci i sama_nie_wiem_kogo_jeszcze. Atak polega na intensywnym wycałowaniu, delikatnym przygryzaniu i głośnym pierdzeniu (excuse my French :) z jednoczesnym groźnym warczeniem i zapewnianiem biednego dziecka, że brzuch będzie zjedzony.

Natalia po pierwszym ataku śmiechu za chwilę zaczyna się bronić i krzyczy, że brzuszek nie jest do jedzenia.

A do czego służy brzuszek?

Do kąpania!!!

i wszystko jasne :)

Prawda pierwsza jest taka - nie mam czasu. Na nic. Pewnie stąd tak niewiele wpisów ostatnimi czasy...

Prawda druga brzmi - mam szpital w domu - Natul, Kaja i Siemion leżą, kwiczą, kaszlą i kichają.
W związku z ogólną zarazą postanowiliśmy zastosować kurację bańkową.
Wczoraj Siemion dostał ode mnie ośmioma bańkami w plecy z rana. Dziewczyny miały z kolei od Siemiona dostać w okolicy obiadu przed południową drzemką Natkową.
Niestety najpierw postawił 4 sztuki Natalce. Niestety dlatego, że Kaja to zobaczyła i było to dla niej zdecydowanie traumatyczne przeżycie. Długo po tym, wieczorem jak wróciłam i wspomniałam TO słowo - natychmiast zaczynała płakać. No i co miałam zrobić? Zależało mi bardzo na tych baniach.

Zastosowałam przekupstwo.
Negocjacje zaczęły się od 4 baniek za 2 książeczki z naklejkami.
Końcówka polegała na doprecyzowaniu czy lepsze będzie Tamagochi czy The Littlest Pet Shop. Stanęło na tym ostatnim. No i na bańkach oczywiście :)

Innymi słowy dziś po pracy drałuję do sklepu po elektroniczny gadżet z myszką w środku.

Szczyrk jest dla nas magicznym miejscem.
W tym roku po raz pierwszy wjechaliśmy z dziewczynami na sam szczyt Skrzycznego i zeszliśmy na piechotę.

Szkoda, że pogoda nie chciała z nami współpracować :(

Dlaczego ja muszę być taką pieprzoną idealistką?
Dlaczego wydaje mi się, że jak się chce to wszystko można zrobić, naprawić, że można pomóc???

Dowiedziałam się o przemocy w rodzinie. Polska wieś, dziura zabita dechami, pięcioro dzieci, ojciec alkoholik, matka pewnie też, oboje nie pracują. Najstarszy syn ma 14 lat i całkiem niedawno podczas jednej z libacji tatuś najpierw pobił, a potem postanowił udusić swojego syna.
Było tam kilka osób postronnych i conajmniej jedna NAGRAŁA to zdarzenie na telefon komórkowy. Widać tam, że dzieciak przestaje się ruszać, a po tym jak odciągnęli ojca z chłopaka, to ten z trudem dochodził do siebie...

Dlaczego to ja, kompletnie obca osoba wymuszam dane adresowe do tych ludzi i dzwonię np. do pomocy społecznej, żeby coś z tym zrobili? Dlaczego napotykam po drugiej stronie drutu babola, który twierdzi, że zna sytuację i uważa, że NIC nie da się zrobić?
Dlaczego ludzie, którzy byli świadkami tego wydarzenia boją się wyściubić nos kawałek poza swoją zagrodę i nie chcą tym dzieciakom pomóc, bo może ich tatuś w napadzie szału przyjdzie i się 'odwdzięczy'?
Dlaczego nie wyślą tego nagrania na policję?

Nie mogę. Gdzie my kur.. żyjemy? żyjemy w kraju, gdzie ksiądz w kościele mówi tym wiejskim babom, że mają siedzieć cicho i potulnie słuchać męża...

Ja po prostu jestem jakaś beznadziejnie głupia i naiwna. Jeżeli mam dalej żyć w tym kraju to pewnie powinnam przyjąć do wiadomości, że na każdej wsi, w całej Polsce wygląda to dokładnie tak samo.